Observatie

Tijdens de begeleidingsperiode merkten we op dat Peter onaardige opmerkingen maakte naar andere kinderen. Die konden zijn gedrag niet waarderen, wat zijn zelfbeeld nog meer bevestigde. Dat was zijn bewijs dat hij er niet toe deed. Een krachtige observatie, waarmee de begeleiders aan de slag konden in de begeleiding die eenmaal per maand tijdens een weekend of een midweek 24 uur per dag plaatsvond.

Signalenkaart

Samen met Peter maakten we een signalenkaart, met als doel om manieren te zoeken om hem te kunnen helpen op het moment dat hij agressief of onaardig was. Door dit samen te doen gaven de begeleiders Peter inzicht in zijn eigen gedrag, zonder dat te veroordelen. Dat gaf vertrouwen dat hij er zelf invloed op had. De begeleiders benoemden ook wat er wel goed ging, wat hij wel leuk deed op de momenten dat het plaatsvond.

Vertrouwen

Peter trok zich vaak terug op zijn kamer, omdat hij zich daar veilig voelde en, zo zei hij zelf, ‘zodat andere mensen geen last van hem hebben.’ Terwijl hij op zijn kamer zat, kwamen begeleiders om beurten  een bezoekje brengen. Ze stelden hem geïnteresseerd vragen of speelden zijn favoriete spelletje ‘Dubsmash’ op de iPad. Zo maakten de begeleiders contact met hem. Als Peter niet mee wilde eten, dan brachten ze eten op zijn kamer. Als hij niet mee wilde doen met een activiteit, zeiden ze dat ze dat heel jammer vonden, maar dat hij altijd welkom was, mocht hij zich bedenken. Keer op keer gaven de begeleiders hem een welkom gevoel, zonder te dwingen.

We vroegen Peter met welke kinderen hij een klik voelde. Hij noemde een aantal kinderen op en we vroegen of hij het leuk zou vinden om met één van die kinderen op de kamer te slapen. Dat was de eerste stap naar leuk contact met leeftijdsgenoten. Steeds vaker deed Peter met een activiteit mee. Dat ging nog niet altijd soepel. Soms sloeg zijn gedrag zomaar zonder reden om en trok hij zich terug in zijn kamer. Maar steeds meer stond hij zichzelf toe het plezier te voelen en lol te maken en kwam er zelfs ruimte voor enthousiasme en initiatief.

Samenspelen

Peter nam spelletjes mee waar andere kinderen ook aan mee konden doen. Hij deelde graag en vroeg kinderen uit om samen iets te doen. Het hoogtepunt kwam tijdens een logeerweekend, toen Peter heel weinig achter zijn iPad zat, maar aan alle activiteiten op het programma meedeed en ontzettend veel lol had. Hij kon het aan als we hem iets weigerden, zonder boos te worden en weg te lopen.

Binnen zeven maanden ontwikkelde Peter zich tot een jongen die zijn boosheid kan hanteren en heel leuk met andere kinderen kan spelen.  Zijn zelfbeeld is enorm gegroeid. Door de positieve benadering in een veilige omgeving kon hij positief worden. We zijn hartstikke trots op hem!

*Om privacy-redenen is de naam van Peter gefingeerd.